Στα 19 μου δεν υπήρχε ούτε κινητό, ούτε internet, ούτε pc, ούτε, ούτε, ούτε. Ημουν φοιτητής στις Βρυξέλλες κι αλήθεια σας λέω ποτέ μου δεν κατάλαβα τι με έκανε να αγαπήσω τόσο το κάθε τι που είχε σχέση με τον σεβασμό για την φύση και την προστασία της. Ο μόνος τρόπος για να μάθω πράγματα σχετικά ήταν οι μικρές και μεγάλες βιβλιοθήκες, συνήθως δανειστικές, που όμως ήσαν τόσο φτωχές σε απαιτούμενο υλικό. Ηταν και η εποχή που διάφοροι επιστήμονες κι οργανώσεις είχαν αρχίσει να κρούουν τον κώδωνα περί των απαιτούμενων μέτρων που θα έπρεπε να ληφθούν για την προστασία της γης. Από τότε λοιπόν άρχισα να μαθαίνω για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και πως τα πρώτα-πρώτα που παρείχθησαν ήσαν ηλεκτρικά. Να μαθαίνω για τα φωτοβολταικά πάνελς τα οποία παρακαλώ ανακαλύφθησαν τον 18ο αιώνα … και , καταλαβαίνετε λοιπόν, πως αναρωτιόμουν πως και όλα αυτά είχαν μείνει στην άκρη και δόθηκε τόση σημασία προς το όφελος των ορυκτών καυσίμων. Μελετούσα ότι μπορούσα σχετικό με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ονειρευόμουν πως μια μέρα τόσο εγώ όσο κι όλη η κοινωνία θα στρεφόταν προς την εφαρμογή τους. Σήμερα λοιπόν και 45 χρόνια μετά οι ανανεώσημες πηγές ενέργειας τροφοδοτούν την καθημερινότητά μου με δωρεάν ενέργεια που αρκεί για όλες τις ανάγκες του ζωολογικού μας κήπου, της οικείας μας αλλά και του ηλεκτρικού μας αυτοκινήτου. Η δε κοινωνία μας, θέλοντας και μη, επιτέλους προσανατολίζεται προς ένα καθαρό ενεργειακό αύριο.
